Ondertussen hebben we toch al zo'n 3 keer kunnen vliegen hier in België. Nu, wat bepaalt of dat het verantwoord is om op te stijgen of niet? Ervan uitgaande dat het vliegtuig vliegwaardig bevonden wordt, en we op het schema gezet worden, zal in deze tijd van het jaar het weer de meest beperkende factor zijn.
Het meest voorkomende probleem in de winter in België, is "icing". Icing is een potentieel gevaar voor vliegtuigen, omdat de accumulatie van ijs op de vleugel, de luchtstroom sterk kan beïnvloeden. Het zorgt ervoor dat het gewicht van het vliegtuig toeneemt, samen met de weerstand. De lift daarin tegen, wordt sterk verminderd. In het ergste geval kan het ijs de vorm en de structuur van de vleugel zoveel veranderen dat de luchtstroom niet genoeg energie heeft om over heel de vleugel te geraken, en kunnen we in een "stall" geraken. Het zou natuurlijk puur toeval zijn als beide vleugels in zo'n geval op hetzelfde moment zouden stallen. Je kan het je al voorstellen, één vleugel die je boven probeert te houden, terwijl de andere liever als een baksteen uit de lucht zou vallen.
Nu, één van de redenen waarom luchtvaart zo veilig is, is omdat we altijd grote marges nemen als het op veiligheid aankomt. We kunnen altijd beslissen om niet op te stijgen, maar we kunnen nooit beslissen om niet meer te landen. Afgelopen weken hebben we dan ook enkele keren noodgedwongen moeten beslissen om met beide voeten op de grond te blijven.
EBAW 190650Z 26004KT 220V280 2200 -DZ BR BKN002 04/03 Q1024 R88/190095 TEMPO 1500 BR=
Er zijn nu dus nog 2 vluchten over, voordat ik klaar zou moeten zijn voor mijn Instrument Rating checkride. Met een beetje geluk, zou ik volgende week klaar kunnen zijn, en aan de laatste fase van mijn opleiding aan SFA kunnen beginnen, de ACPP (Airline Career Preparation Program). Deze houdt MCC (Multi Crew Co-operation Course) en basic jet flying in, iets waar ik dus al héél lang naar uitkijk!
Volgende keer meer!
